شرق : خبر مرگ هنرمندى را به اطلاعتان مى رسانم كه دوبار در جريان تحولات سياسى ايران، افراطيون مجسمه هايش را كه از مردم ستم ديده ساخته بود، خرد كردند و بار دوم دلش را چنان شكستند كه ديگر مجسمه نساخت.استاد على اكبر صنعتى در آستانه ۹۰سالگى درگذشت. استاد صنعتى يتيم بود و درد و رنج مردم فرودست جامعه در تمام كارهايش ديده مى شد. در جريان كودتاى ۲۸ مرداد سال ۱۳۳۲ و بركنارى دولت مصدق، عده اى از اراذل به نمايشگاه او هجوم آوردند و مجسمه هايش را شكستند. نقاشى هايش هم از بين رفت. صنعتى آن زمان فارغ التحصيل مدرسه كمال الملك بود، موزه اى به سازمان شير و خورشيد آن زمان (هلال احمر كنونى) اهدا كرده بود و پنج سالى را به كار آموزش كودكان پرورشگاهى در پرورشگاه صنعتى (كه خود بزرگ شده آنجا بود) پرداخته بود. در همه كارهايش هم به مردم دردمند پرداخته بود. چند صباحى را پس از آن در نوميدى گذراند تا آنكه دوباره دست به كار شد. هر مجسمه و تابلويى را كه امكان داشت، مرمت كرد و بار ديگر شروع به ساخت مجسمه كرد، اين بار از شخصيت هاى بزرگ ايران و جهان. بعد هم به اصرار پسر حاج اكبر صنعتى كه بعد از پدر، پرورشگاه صنعتى را اداره مى كرد، نمايشگاه را به ساختمانى در حوالى ميدان راه آهن منتقل كرد. اين نمايشگاه تا سال ۱۳۵۲ داير بود و بعد از آن به دلايلى تعطيل شد تا آنكه در جريان انقلاب ،۵۷ ميوه فروشان ساكن مقابل نمايشگاه كارهاى باقى مانده در آن كارگاه را خرد كردند. به قول استاد صنعتى: «جاى آن همه يادگار عشق و هنر را انبوهى ميوه و سبزى گنديده گرفت.» بعد هم: «كمرم شكست، خميده شدم و به گريه افتادم و ناليدم

.»...

توضیح عکس: نه اشتباه نکنید این خود استاد نیست، یکی از مجسمه های ایشان است که در موزه صنعتی نگه داری میشود